نــیّـت

مسأله 1316ـ روزه از عبادات است و لازم است با نیّت به جا آورده شود، در موقع نیّت لازم نیست به زبان بگوید، یا از

قلب خود بگذراند همین اندازه که در نظرش این باشد که براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب کارهایى که روزه

را باطل مى کند ترک نماید کافى است.

مسأله 1317ـ باید احتیاطاً کمى قبل از اذان صبح و کمى هم بعد از مغرب، از انجام این کارها خوددارى کند تا یقین

حاصل کند که تمام این مدّت را روزه داشته است.

مسأله 1318ـ کافى است که در هر شب از ماه مبارک رمضان براى روزه فردا نیّت کند، ولى بهتر است که در شب اوّل

ماه، علاوه براین، نیّت روزه همه ماه را نیز بنماید.

مسأله 1319ـ نیّت وقت معیّنى ندارد، بلکه هر موقعى تا قبل از اذان صبح نیّت کند کافى است و همین که براى

خوردن سحرى برمى خیزد و اگر از او سؤال شود منظورت چیست؟ بگوید: «قصد روزه دارم» کافى است.

مسأله 1320ـ وقت نیّت براى روزه مستحبّى در تمام روز نیز ادامه دارد حتّى اگر مختصرى به مغرب باقى مانده باشد و

تا آن موقع کارهایى که روزه را باطل مى کند انجام نداده است مى تواند نیّت روزه مستحبّى کند و روزه او صحیح است.

خلاصه اى از زندگى

خلاصه اى از زندگى نامه عارف ربّانى فقیه اهل بیت علیهم السّلام حضرت آیة اللّه العظمى حاج شیخ محمد تقى

بهجت فومنى (دامت برکاته ).

ولادت

آیة اللّه العظمى بهجت ، در اواخر سال 1334 ق در خانواده اى مذهبى و تقوا پیشه ، در شهر مذهبى ((فومن ))

چشم به جهان گشود. پدر ایشان ، کربلاى

محمود بهجت ، از مردان مورد اعتماد شهر بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار به حلّ و فصل امور مردم مى پرداخت .

تحصیلات

ایشان ، تحصیلات ابتدایى را در مکتب خانه فومن به پایان برد و سپس ، به تحصیل علوم دینى پرداخت . بعد از تحصیل

ادبیات عرب در شهر فومن ، در سال

1348 ق براى تکمیل علوم حوزوى راه هجرت را پیش گرفت . پس از چندى اقامت در قم که چند سالى از پا گرفتن حوزه

علمیه قم به

دست مرحوم آیة اللّه حائرى (قدّس سرّه ) نگذشته بود به عراق هجرت کرد و در کربلاى معلّى اقامت نمود و حدود چهار

سال علاوه بر تهذیب نفس و

خودسازى ، از محضر استادان بزرگ آن جا بهره جستند.

و در سال 1352 ق براى ادامه تحصیل به نجف اشرف تشرف حاصل کرده و سطوح عالى را در محضر آیات عظام آن جا،

به پایان رساند.

جدّیت در تحصیل

معظم له در تحصیل علوم چنان جدّیت داشت و چنان به درس مى پرداخت که گویى غیر از درس ، اشتغال دیگرى ندارد

مرحوم حاج شیخ عباس قمى همکارى داشته و قسمت زیادى از سفینة البحار به خط ایشان است .

ایشان در درس سطح کفایه یکى از تلامذه مرحوم آخوند خراسانى ، روزى به تقریر درس استاد اعتراض نموده و با توجه

به اینکه از همه طلاب شرکت کننده

در درس کم سالتر بودند، در جلسه بعدى و قبل از آمدن استاد مورد اعتراض و انتقاد شدید شاگردان دیگر قرار مى

گیرند، ناگهان استاد

وارد شده و متوجه اعتراض شاگردان به ایشان گردیده خطاب به آنان مى فرمایند: با آقاى بهجت کارى نداشته باشید الا

ن خواهم گفت ، همه ساکت شدند.

ایشان فرمودند: دیشب که تقریرات درس مرحوم آخوند را مطالعه مى کردم متوجه شدم که حق با ایشان است ، پس از

این سخن از جدیت و نبوغ ایشان

تمجید مى نمایند.

اساتید معظّم له

اساتید معظّم له ، عبارت از آیات عظام :

1 - آقاى حاج سید ابوالحسن اصفهانى

2 - آقاى ضیاء الدین عراقى

3 - میرزاى نائینى

4 - حاج شیخ محمد حسین غروى اصفهانى

5 - حاج شیخ محمد کاظم شیرازى

6 - میرزا على آقاى قاضى تبریزى

7 - سید حسین بادکوبه اى

8 - سید محمد حجّت کوه کمره اى

9 - حاج آقا حسین طباطبائى بروجردى .